RKSVN was toch nog zenuwachtig voor de wedstrijd, terwijl zijn ploeg aan een punt genoeg had voor de titel. En zelfs géén bij een misstap van de laatste concurrent RKESV. „Vorige week in Kessel was ik overtuigd van de winst. Maar nu de titel zo dichtbij is, krijg ik toch nog de kriebels. Het is al zo lang geleden.” Om precies te zijn, 1997. Toen werd RKSVN kampioen in de vierde klasse en klom een jaar later via de nacompetitie nog een trapje hoger. Het werden de gouden jaren van de club met zelfs vier seizoenen in de tweede klasse. De meeste oud-spelers, niet vies van een feestje, stonden langs de lijn. Het duurde lang voor zich weer een nieuwe lichting aandiende. De club zakte naar de vijfde klasse. Maar nu staat er weer een jonge lichting te popelen. Zeker nog niet met de ervaring van destijds. Maar wel een ploeg met mogelijkheden.

Na de winterstop kwam RKSVN pas echt op stoom. Het klikte perfect met de interim-trainer Wil Bongers, die in Laar op een zijspoor was gezet. Het Neerse bestuur had twee verzoeken nodig om hem over de streep te trekken. „Een gouden greep,” meende voorzitter Emonts. „Hij heeft er een hecht team van gemaakt. Ik geef hem alle credits voor die titel.” Na snelle treffers van goalgetter Paul Wulms en een superschot van aanvoerder Remy Geraets leek de winst binnen. Maar de ploeg bleef onrustig spelen, zeker na de aansluittreffer van RKAVC. In de tweede helft zette de thuisclub orde op zaken. RKSVN bewees waarom het thuis het hele jaar ongeslagen bleef en greep de titel met aansprekende cijfers. Aanvoerder Remy Geraets glom na afloop. „We hebben dit seizoen een moeilijke fase gehad. Maar na de winterstop is het gaan lopen. We scoren vrij gemakkelijk en dat heeft ons de titel opgeleverd.” Na afloop richtten veel spelers zich meteen op doelman Dave Nellen, de betrouwbare sluitpost van RKSVN. „Ik heb door mijn ervaring een steentje kunnen bijdragen. Ik voel mij thuis tussen deze jeugdige groep. En ik wil, als mijn vriendin het goed vindt, nog wel even doorgaan.”

Trainer Wil Bongers was uiteraard dolgelukkig. Hij kreeg een grote bos bloemen van de voorzitter. „Met de complimenten van het bestuur.” Hij werd een beetje ongemakkelijk onder al de loftuitingen. „Die bloemen zijn voor mijn 83-jarige oma. Zij is voor de eerste keer bij een wedstrijd. En nu lekker feesten.” In Neer zal het zeker nog heel lang onrustig zijn. Een zekerheidje.

Bron: Tjeu Stemkens /  Dagblad de Limburger