RKSVN 2 en de verdwaalde miens

Geplaatst op: 26-03-2018 - 1034 keer gelezen

Zaterdagavond stond ik met mijn vrienden bij Café Sjaen, toen ik unne miens zag die met een ‘Hair- Replacement-System’ had geëxperimenteerd. Het was niet gelukt, dus toen zag hij er nóg ouder uit. ‘Werom busse neet bie Manus?’ vroeg ik hem. Hij antwoordde niet. Tinus (‘de enige echte’) wist me te vertellen: ‘Det is eine verdwaalde miens.’

Een paar uur later stond ik weer in hetzelfde Café. De tijd voelde verdwaald, alles voelde een mile away en Miel was ook away. In plaats van Fristi dronk ik per ongeluk een tas koffie leeg. ‘Tinus wat mos doe bie Manus?’ vroeg iemand me. Ik voelde of mijn haar wel goed zat. ‘Huh, ik ben toch alleen maar de stand-in van Tinus?’

De wedstrijd in Beringe begon. Miel was ineens miles dichtbij en Tinus stond met de verdwaalde miens op het veld. Na 1 minuut 31 belandde de bal via Tim V. bij Emiel, die hem in het mandje legde. Was het al Pasen dan? 0-1! Kansen over en weer; goede verdediging van Neer. Daar stonden: Bart Weeee….. Thijs Beeee….. Joost Geeee en Yorrick…. Neeee…. Dat was echt heel slecht bedacht.

De wedstrijd was nog niet binnen. Tegen Bevo 3. De vorige keer had de verdwaalde miens dit duel nog beslist. (www.rksvn.nl/nl/nieuws/rksvn-2-doet-zich-bijna-tekort)

Warming-up. ‘Werom zeen we neet bie Manus?’ vroeg ik me af. ‘Werom zeen we neet miles away?’ vroeg Miel. ‘Werom waas ig veurige weak alweer away?’ vroeg Joey.

Ik voelde me belabberd. Verdwaald en verstaakt. ‘Sem, spits!’ Huh, dit moest een grap zijn? Welke polikwiebus had dit bedacht?

‘Wacht, voor je het veld op gaat, hier nog snel wat snoeven.’ Ik zag niet goed wie het was, maar het was Veeeee…rdacht….. En hij zei nog erbij dat zijn polikwiete partij  voor legali(l)harsing hiervan was.

De tweede helft. Ik voelde me zo fit als een Roelhoentje. Herboren. Het leek wel een ander lichaam. Ik knalde de bal tegen de lat. Ik was zo lekker bezig. Ik legde de bal aan voor Tim Veeeeee…. Neeeeee…. Tim V.! Hij maakte de 0-2. Wat een sensatie, hij maakte een Jee-Cee sprongetje.

Maar ik was nog niet klaar. De bal kwam voor. Ik ramde hem erin. 0-3. Ik vloog over het veld en kreeg nog een pass van Tim V.: 0-4! Bart Weeee… ging er ook eentje maken… Maar Neeee…. Hij miste hem; onmogelijk! Oh, staat het 1-4? Dat heb ik niet eens meegekregen. Ik speelde de bal in op Joost. Ik rende naar voren. Daar kwam de steekpass van Joost die ik er bijna zelf inwerkte. Fenonikkinaal!

Kans op kans kreeg ik om het af te maken en de score uit te breiden. Maar, ik dacht: laat ik er maar een paar opzichtig mis schieten, anders halen ze dat middel straks nog uit de markt. Het voelde heerlijk om [een dag weer haar te hebben; tekst doorgestreept]een dag buiten mezelf te zijn. Mieles away hoorde ik iemand klagen over de assistent. Er kwam geen hommeles van. Emieles was ineens daar en maakte de 1-5. De wedstrijd was over, voldaan stapte ik van het veld.

Oog in oog stond ik met de assistent. Wat een briljant genie.

‘Zeg, wat heb je me in [Leon Derks’-naam; tekst doorgestreept]Godsnaam nu voor spul gegeven?’

‘Koffie van Nellen, steakpenningen van Manus…. En uhm……………..’

‘Ja….????’ Ik voelde nog eens aan mijn haren. Langzaam vielen ze als blaadjes van mijn hoofd.